Pierwsza ciąża po 35 roku życia – jakie badania zrobić? Na co uważać? Jak się przygotować?

Szanse kobiety na macierzyństwo zmniejszają się bardziej z każdym kolejnym krwawieniem miesiączkowym. Mimo tego wiele kobiet decyduje się na ciążę dopiero po 35 roku życia. Pierwsza ciąża po 35 roku życia niesie za sobą większe ryzyko nieprawidłowości. Warto więc się do niej odpowiednio przygotować!

Spis treści:

1. Pierwsza ciąża po 35 roku życia – jakie ryzyko jest z tym związane?
2. Ciąża po 35 roku życia – badania
3. Co robić, gdy mija czas, a ciąży nie ma?

Pierwsza ciąża po 35 roku życia – jakie ryzyko jest z tym związane?

Każda kobieta posiada rezerwę jajnikową, która kurczy się i pogarsza jakościowo z każdą miesiączką. W wieku 35 lat rezerwa ta jest już dość niewielka. Starania się o dziecko w tym wieku mogą być więc bardzo utrudnione – szanse na zajście w ciążę wynoszą około 12%. Nie jest to jednak reguła, dlatego warto skontrolować swoją rezerwę w badaniu AMH.

Im później kobieta zdecyduje się na dziecko, tym większe jest ryzyko wystąpienia nieprawidłowości. Pierwsza ciąża po 35 roku życia wiąże się więc ze sporymi szansami na wystąpienie powikłań ciążowych.

Największym zagrożeniem związanym z ciążą po 35 roku życia jest spore ryzyko wystąpienia aberracji chromosomowych u dziecka. Mogą one wywołać m.in. najczęściej występujące trisomie – zespół Downa, zespół Edwardsa czy zespół Patau.

Pierwsza ciąża po 35 roku życia wiąże się także z większym ryzykiem poronienia, cukrzycy ciążowej oraz wcześniejszego odklejenia się łożyska. Często kończy się ona także cięciem cesarskim, ponieważ pojawiają się powikłania okołoporodowe.

Ciąża po 35 roku życia – badania

Kobieta planująca macierzyństwo po 35 roku życia, powinna się odpowiednio przygotować do ciąży. Musi ona stosować zbilansowaną dietę, dbać o regularną aktywność fizyczną, nawadniać organizm oraz zrezygnować z używek. Jednak w pierwszej kolejności kobieta musi wykonać kilka badań. Oto lista najważniejszych z nich:

● Badanie AMH – jest to badanie, które sprawdza poziom hormonu antymüllerowskiego. Dzięki niemu ocenić można rezerwę jajnikową kobiety.
● Badanie poziomu LH, FSH, prolaktyny, estradiolu oraz progesteronu
● Morfologia krwi
● Glikemia
● Badania tarczycy
● USG dopochwowe
● Cytologia
● Badanie kariotypu – to badanie powinno zostać wykonane przez obojga partnerów

Kobieta powinna także zostać objęta diagnostyką także po zajściu w ciążę. W tym wieku może ona skorzystać z badań refundowanych przez NFZ – USG genetycznego płodu z testem PAPP-A oraz USG połówkowego. Powinna także wykonać we własnym zakresie badanie wolnego płodowego DNA (cffDNA) np. test NIFTY. W przypadku nieprawidłowego wyniku któregokolwiek z tych badań należy wykonać inwazyjne badanie prenatalne.

Co robić, gdy mija czas, a ciąży nie ma?

Niestety zajście w ciążę po 35 roku życia nie zawsze jest proste. Jeśli po pół roku starań wciąż nie ma efektu, to należy rozpocząć diagnostykę niepłodności. Jej pierwszą częścią powinno być odnalezienie przyczyny bezskutecznych starań o dziecko. Mogą nią być np. czynniki genetyczne, immunologiczne czy anatomiczne. Dzięki odkryciu przyczyny możliwe będzie wdrożenie odpowiednio ukierunkowanej formy terapii.