Niepłodność u mężczyzn - czym jest i jak ją leczyć? Przeskocz do treści

Niepłodność u mężczyzn – czym jest i jak ją leczyć?

Czym jest niepłodność męska, Jak się leczy niepłodność męską, Gdzie można leczyć niepłodność męską, Jak diagnozuje się niepłodność męską

Według badań, problem niepłodności dotyczy około 10-15% par w naszym kraju. Pomimo przekonania, iż niepłodność dotyczy wyłącznie kobiet Światowa Organizacja Zdrowia dementuje te informacje wskazując, iż około 20% mężczyzn również spotyka się z problemami z płodnością. Dziedziną medyczną zajmującą się tym zagadnieniem jest andrologia.

Czym jest niepłodność męska?
Jak się leczy niepłodność męską?
Gdzie można leczyć niepłodność męską?
Jak diagnozuje się niepłodność męską?

Czym jest niepłodność męska?

Niepłodność męska cechuje się niezdolnością do zapłodnienia kobiety w trakcie długiego i regularnego okresu współżycia seksualnego przy jednoczesnym niekorzystaniu z antykoncepcji. Na niepłodność męską składa się zwykle wiele czynników, między innymi choroby, infekcje urazy czy stres. Jednoznaczne stwierdzenie bezpłodności może odbyć się wyłącznie dzięki stwierdzeniu braku ruchliwości plemników lub ich brak w nasieniu.

Jak się leczy niepłodność męską?

Leczenie niepłodności męskiej polega przede wszystkim na postawieniu diagnozy przez lekarza specjalistę. Dzięki przeprowadzeniu wywiadu oraz analizie otrzymanych wyników badań będzie on mógł określić stopień bezpłodności danego pacjenta a także zaproponować odpowiednią formę leczenia. Jest ona bowiem zależna od rodzaju bezpłodności, na którą cierpi dany mężczyzna.

Gdzie można leczyć niepłodność męską?

Niepłodność męska jest leczona w zależności od jej rodzaju w różnych miejscach. Może odbywać się w na oddziałach urologicznych, w przypadku konieczności wykonania operacji bądź lub w domu, jeśli pacjentowi zapisane zostały środki farmakologiczne a także w klinikach In vitro.

Jak diagnozuje się niepłodność męską?

Diagnoza niepłodności męskiej odbywa się za pomocą zlecenia przez androloga lub urologa serii badań. Najbardziej podstawowym jest badanie nasienia, wskazujące stopień ruchliwości plemników w oparciu o wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia. Dodatkowymi badaniami jest biopsja jądra, stwierdzająca obecność lub brak komórek plemnikotwórczych. Lekarz może również skierować na USG moszny, Test HBA czy Test SDC. Ten ostatni jest w stanie wykazać stopień defragmentacji plemników. Badania powinny być dobrane indywidualnie do stopnia niepłodności pacjenta.

Nasi partnerzy